Bonum negas esse divitias, praeposìtum esse dicis?

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Sed ad rem redeamus; Haec dicuntur inconstantissime. Videmusne ut pueri ne verberibus quidem a contemplandis rebus perquirendisque deterreantur? Ne amores quidem sanctos a sapiente alienos esse arbitrantur. Audeo dicere, inquit. Nam, ut saepe iam dixi, in infirma aetate inbecillaque mente vis naturae quasi per caliginem cernitur; Quid ei reliquisti, nisi te, quoquo modo loqueretur, intellegere, quid diceret? Duo Reges: constructio interrete.

Quod cum ita sit, perspicuum est omnis rectas res atque laudabilis eo referri, ut cum voluptate vivatur.

Minime vero istorum quidem, inquit.

Isto modo ne improbos quidem, si essent boni viri.

Quodsi ipsam honestatem undique pertectam atque absolutam. Roges enim Aristonem, bonane ei videantur haec: vacuitas doloris, divitiae, valitudo; Sic consequentibus vestris sublatis prima tolluntur. Quis est enim, in quo sit cupiditas, quin recte cupidus dici possit? Illa sunt similia: hebes acies est cuipiam oculorum, corpore alius senescit; Maximas vero virtutes iacere omnis necesse est voluptate dominante. Fortitudinis quaedam praecepta sunt ac paene leges, quae effeminari virum vetant in dolore. Quamquam non negatis nos intellegere quid sit voluptas, sed quid ille dicat.

Nec vero alia sunt quaerenda contra Carneadeam illam sententiam.
Quis animo aequo videt eum, quem inpure ac flagitiose putet vivere?
Istam voluptatem perpetuam quis potest praestare sapienti?
Haec quo modo conveniant, non sane intellego.

Idemne, quod iucunde?: Atqui, inquam, Cato, si istud optinueris, traducas me ad te totum licebit.
Audeo dicere, inquit.: Quis istum dolorem timet?
Magna laus.: In qua quid est boni praeter summam voluptatem, et eam sempiternam?
Immo videri fortasse.: Audio equidem philosophi vocem, Epicure, sed quid tibi dicendum sit oblitus es.
Tenent mordicus.: Non quaero, quid dicat, sed quid convenienter possit rationi et sententiae suae dicere.

Aliter homines, aliter philosophos loqui putas oportere?
Sint modo partes vitae beatae.
Similiter sensus, cum accessit ad naturam, tuetur illam quidem, sed etiam se tuetur;
Nullum inveniri verbum potest quod magis idem declaret Latine, quod Graece, quam declarat voluptas.

Nondum autem explanatum satis, erat, quid maxime natura vellet. Vide, quaeso, rectumne sit. Huius, Lyco, oratione locuples, rebus ipsis ielunior. Cum sciret confestim esse moriendum eamque mortem ardentiore studio peteret, quam Epicurus voluptatem petendam putat. Atqui reperies, inquit, in hoc quidem pertinacem; Non igitur potestis voluptate omnia dirigentes aut tueri aut retinere virtutem. Itaque haec cum illis est dissensio, cum Peripateticis nulla sane. An vero, inquit, quisquam potest probare, quod perceptfum, quod. Compensabatur, inquit, cum summis doloribus laetitia. Sed non sunt in eo genere tantae commoditates corporis tamque productae temporibus tamque multae. Dic in quovis conventu te omnia facere, ne doleas.