Quae cum magnifice primo dici viderentur, considerata minus probabantur.

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Non est ista, inquam, Piso, magna dissensio. Quis animo aequo videt eum, quem inpure ac flagitiose putet vivere? Duo Reges: constructio interrete. Vides igitur te aut ea sumere, quae non concedantur, aut ea, quae etiam concessa te nihil iuvent. Illis videtur, qui illud non dubitant bonum dicere -; Utram tandem linguam nescio?

Bork: Quae quo sunt excelsiores, eo dant clariora indicia naturae.
Bork: A primo, ut opinor, animantium ortu petitur origo summi boni.

Hoc Hieronymus summum bonum esse dixit.
Quis istud possit, inquit, negare?
Tria genera cupiditatum, naturales et necessariae, naturales et non necessariae, nec naturales nec necessariae.

Iam doloris medicamenta illa Epicurea tamquam de narthecio proment: Si gravis, brevis; Nam nec vir bonus ac iustus haberi debet qui, ne malum habeat, abstinet se ab iniuria.

Expressa vero in iis aetatibus, quae iam confirmatae sunt.
Sapiens autem semper beatus est et est aliquando in dolore;
Istam voluptatem perpetuam quis potest praestare sapienti?
Etsi ea quidem, quae adhuc dixisti, quamvis ad aetatem recte isto modo dicerentur.

Eorum erat iste mos qui tum sophistae nominabantur, quorum e numero primus est ausus Leontinus Gorgias in conventu poscere quaestionem, id est iubere dicere, qua de re quis vellet audire.

Facit enim ille duo seiuncta ultima bonorum, quae ut essent
vera, coniungi debuerunt;

Compensabatur, inquit, cum summis doloribus laetitia.

Duae sunt enim res quoque, ne tu verba solum putes.

Minime vero istorum quidem, inquit. Sin aliud quid voles, postea. An eiusdem modi? Ita relinquet duas, de quibus etiam atque etiam consideret. Qui ita affectus, beatum esse numquam probabis; Quod idem cum vestri faciant, non satis magnam tribuunt inventoribus gratiam.